Filmproject, carnaval, zon en ziek zijn.

Het is ondertussen alweer bijna een maand geleden sinds mijn laatste blog. Wees niet bang, ik ben jullie nog lang niet vergeten, maar ik heb het hier gewoon druk en heel gezellig! :) Nadat ik mijn laatste blog geschreven heb had ik twee weken een project op de Universiteit, het was de bedoeling dat de Erasmusstudenten hierbij samen gingen werken met de Deense studenten. Zoals de leerkrachten zeiden ging het vooral om het proces en niet om het product. Het proces van het samenwerken en de cultuurverschillen waar wij namelijk tegenaan zouden lopen zouden wij ook in een klas tegen komen. Dit project zou ons dus leren om onze interculturele competentie te vergroten, zodat wij hier als leerkracht zelf beter mee om kunnen gaan in de klas. Nou, allemaal heel mooi gezegd natuurlijk, maar wat was nou precies de bedoeling? Er werden twee Erasmusstudenten aan twee Deense studenten gekoppeld waarna de klas zich splitste in twee groepen: My day and my town. Dit werd het onderwerp van de korte film (3 tot 5 minuten) die iedere groep maakte, waarin de cultuurverschillen duidelijk zouden worden van de verschillende nationaliteiten. Ik werd gekoppeld aan een Duits meisje, Nadja (goh, hoezo toevallig?) en twee Denen: Sean en Emil. Verder kregen wij als onderwerp: my day. Al snel bedachten wij dat we verschillende tijdstippen op een dag zouden gaan gebruiken en vergelijken wat ieder op dat moment deed. Voorspelbaar, maar doeltreffend. ;) Daarnaast kozen we ervoor om zoveel mogelijk gebruik te maken van foto’s, want ja, het moest materiaal zijn uit je eigen land en om hier nu voor Nederland te gaan? Nee, dat ging hem niet worden. Oftewel, Nadja en ik hebben onze facebook geplunderd om foto’s te zoeken. Ik kon mams namelijk ook niet vragen om een foto van mijn kamer thuis te maken en die op te sturen, omdat ze A: zo a- technisch als de pest is en mij het mijn halve dag zou kosten om uit te leggen hoe ze of met haar telefoon een foto kon sturen of een foto met de camera op de computer kon zetten en B: omdat ze op wintersport was (sorry mam… ;)). Zo kwam ik wel weer foto’s tegen op facebook waarvan ik bestaan niet eens wist, gelukkig vooral veel vrolijke foto’s met vrienden, die ik dus ook gebruikt heb voor mijn project (Iris, Anka, Fabienne, Lisa, Kenny, Anne, Francis, Sanne, Joyce, Fleur, Jacquelien: jullie zijn bij deze geinformeerd =P). Verder bedachten wij dat het filmpje serieus, maar ook grappig moest zijn, zo kozen wij als achtergrondmuziek Miley Cyrus, maakte we gebruik van flauwe grappen over elkaars land (ja hoor, weer het wiet roken in Nederland cliché) en een aantal selfies. Dit klinkt allemaal best simpel te doen, maar dit is eigenlijk nog best lastig als je dus echt ook een boodschap moet overbrengen. Daarnaast hadden wij in deze twee weken ook colleges om ons te helpen bij het project, ten minste dat was de bedoeling, en waren er een aantal verplichte opdrachten: een storyboard maken, muziek aan emotie koppelen, enz. Dus we hadden onze handen wel vol. Elke ochten waren wij verplicht om half negen op school en we waren vaak weer laat thuis. Of ik dat erg vond? Eigenlijk niet, het was een leuk project om te doen en ik had leuke projectmaatjes. En of we nou echt cultuurverschillen en discussies hebben gehad? Dat viel eigenlijk best mee, natuurlijk was dat ook wel, omdat onze nationaliteiten redelijk dicht bij elkaar liggen. Wel hebben we leuke gesprekken gehad over de cliché’s die we stiekem toch nog een btje in ons hoofd hadden en het straatbeeld wat wij hier zagen. Zo viel het Nadja en mij op dat echt alle jonge Denen, jongens en meisjes, hier allemaal op nike hardloopschoenen lopen in het dagelijks leven (no kidding, ik was aan het wachten bij de bus met 5 andere mensen en 3 hadden die schoenen aan, zie foto’s). Daarnaast valt het ook op dat elke jongen hier bijna wel een halfopgeschoren kapsel heeft (wat dus een enorme hype is, ook in NL) en dat ze allemaal enorme skinny jeans dragen (serieus, strakker dan mijn broeken). Mocht het nog niet duidelijk zijn, dat had nou niet echt onze voorkeur… Nou moet ik toegeven dat dat kapsel bij sommige jongens leuk staat, maar een skinny jeans? Naar mijn mening kan geen enkele jongen daar mee weg komen, stelletje wannabe rocksterren =P. Maarja, misschien vinden ze mijn kleding hier wel belachelijk ;). Ok, ik dwaal weer af, na dus twee weken hard gewerkt te hebben aan het project en het ook gezellig gehad te hebben was het vrijdag 7 maart tijd om de filmpjes te gaan bekijken. Dit was echt heel leuk! Iedereen had er echt zijn hart en ziel ingestoken en de filmpjes waren echt heel gaaf geworden! Ook leerde iedereen zo elkaar nog wat beter kennen. Hiervoor waren natuurlijk de Oscars geweest en die werden ook bij ons uitgedeeld. We hadden drie Oscars: toewijding, visueel-technisch en creativiteit. De leerkrachten gingen hierover met elkaar in gesprek. Nou, mijn groep en ik, wij hadden zoveel leuke filmpjes voorbij zien komen dat wij wisten dat we er geen zouden winnen en dat maakte ons eigenlijk niks uit, want we hadden het heel gezellig gehad! Groot was dus onze verbazing toen wij naar voren werden geroepen om de Oscar voor creativiteit op te halen. Stomverbaasd stonden we daar, toen we een ‘speech’ moesten geven. Uiteindelijk hebben we onszelf hieruit gered door heel cliché iedereen te bedanken: familie, vrienden, enz. ;) Het project was officieel voorbij, maar Nadja en ik hebben nog steeds contact met Emil en Sean om de Deense cultuur wat beter te leren kennen. Verder hebben we naast het harde werk ook tijd gehad voor een feestje, want het was natuurlijk carnaval! Of in het Deens: fastelavn! Een traditie hierbij is dat een houten ton stukgeslagen wordt met een knuppel, hierdoor valt er allemaal snoep uit de ton, een soort piñata, zeg maar. Helaas was het idee hierachter minder leuk, vroeger werd in deze ton namelijk een levende kat gestopt, het slaan ging net zo lang door tot men er zeker van was dat de kat dood was, dit zou de boze geesten verdrijven. Uiteraard heb ik met een aantal Denen hiereens even duidelijk mijn mening over verteld. Denen schijnen niet vaak een kat als huisdier te hebben en naar mijn mening een stuk minder om dieren te geven dan Nederlanders. Een eigenschap waar ze naar mijn mening niet trots op kunnen zijn. Uit principe deed ik dan ook niet mee met het stukslaan van dat ding, gewoon om de Denen te pesten en mijn punt duidelijk te maken. Ik weet het, ik begin te veel op mijn moeder te lijken… Misschien nam ik het ook wel persoonlijk ofzo, aangezien ik thuis natuurlijk twee schattige katjes heb zitten die ik mis. Daarnaast was ik op deze avond zelf als kat verkleed, dat hielp ook niet echt mee natuurlijk ;). Dan ga je je toch wel aangevallen voelen ofzo =P. Elise en Jolien (mijn Belgische huisgenoten) waren verkleed als muis en hond, hoezo matching? Trouwens, dit hadden we natuurlijk weer in onze favo winkel, de tiger, gescoord. Een gezellige avond gehad met veel dansen, gekheid en gezelligheid. Wat voor de gekheid zorgde was ook dat een aantal meiden (Maria en Giulia) als man verkleed waren en een jongen als vrouw (Mikel). Verder liep Andrew als teletubbie rond, hij reageerde de hele avond alleen nog maar op de naam Lala. Dachten we ons supergoed aangepast te hebben op de Deense cultuur, liep de helft van de Denen gewoon in zijn normale kleren rond! XD Die zullen ook wel gedacht hebben: wat een rare Erasmusstudenten! Nou ja, het belangrijkste is dat wij een toptijd gehad hebben! :D Verder het afgelopen weekend ook een gezellige tijd gehad, zaterdag naar een hele leuke club geweest met goede muziek. Helaas was dit niet een van mijn slimste keuzes, aangezien ik me niet helemaal fit voelde. Iedereen hier in huis was namelijk ziek, hoesten, keelpijn, verkouden, hoofdpijn enzovoort. Elise begon hiermee (hier zal ze wel commentaar op hebben als ze mijn blog leest, want ze zegt steeds dat zij het niet begon ;)), toen Maria, Mikel en Jolien en toen ik! Afgelopen maandag ben ik dus eerder naar huis gegaan van school en ik voelde me echt niet lekker. Dinsdag moesten we helaas toch opeens last minute voor een project naar een boardingsschool toe. De leerlingen hier gaan hier vaak na de basisschool een jaar naar een boardingsschool om zich verder te ontwikkelen en als een soort van tussenjaar. Dit is typisch iets in Denemarken en hier schrijven Elise en ik een paper over voor het vak New Nordic. Nou zouden we eigenlijk woensdag naar een school gaan, maar het werd opeens toch dinsdag. Waar ik niks van wist, ik sliep al. Dinsdagochtend werd ik dus door Elise uit mijn bed gehaald met de melding dat we naar de school moesten, ook vroeg ze of ik wel mee kon. Eerlijk gezegd voelde ik me echt beroerd, maar ik wilde haar het verslag ook niet alleen laten schrijven. Dus hop, met asprines op weg naar de countryside van Denemarken. Stiekem ben ik toch blij dat ik ben meegegaan, want het was wel heel gaaf om te zien! Ik wil zelf een jaar boardingsschool in Denemarken! :) Wauw, de school was gelegen aan een meer, supermooi dus, zie foto’s. Daarnaast was er veel vrijheid, waardoor er maar drie verplichte vakken waren: Deens, Engels en wiskunde. Verder waren de leerlingen veel aan het sporten en muziek aan het maken. Perfect toch? Elise, Alex en Marti bleven nog langer op de school, maar na de rondleiding, wat vragen en een verhaal hield ik het voor gezien. Ik kon niet meer, was helemaal op. Joe stond erop op mee te gaan, want hij wilde me echt niet in deze staat alleen naar huis laten gaan. Wat misschien ook wel handig was. Eenmaal thuis aangekomen op bed gelegen en niks gedaan, ik was echt ziek en ik kon wel janken, aangezien ik de dag daarna (woensdag) met een aantal meiden naar het concert van One Republic in Kopenhagen zou gaan. Ik zag helaas al aankomen dat dit hem niet zou worden. Helaas had ik gelijk, ik voelde me gisteren ook nog veel te ziek om zelfs naar de supermarkt te lopen, laat staan naar een concert te gaan. Ik heb in ieder geval Laura heel blij kunnen maken met het kaartje. Wat er ook nog eens bij komt is dat hier sinds maandag eindelijk eens de zon schijnt en daar kan ik dus niet eens van genieten, BALEN!!! Gelukkig voel ik me vandaag al een heel stuk beter, ik neem nog wel aspirines, maar dan is het goed vol te houden. Met een beetje goede nachtrust en geluk verwacht ik dus dat ik morgen weer naar school kan. Ik ga straks ook maar eens me weer een beetje toonbaar maken, want ik moet toch echt naar de supermarkt toe.
Voor nu: vi ses senere!